στη θλίψη μου να βυθιστώ
και μου προσφέρει ανταλλάγματα
μια στιγμιαία χαρά
αυτοικανοποίησης ανακούφιση
που όταν περάσει ο θρήνος
φαίνεται τόσο λίγη
μα όμως είναι αρκετή
να με ξαναβυθίσει
την επόμενη φορά
που θα με θυμηθεί...
...κι είναι κι αυτή που με καλεί
τις ράγες μου ν' ακολουθώ
με παρωπίδες να ντυθώ
τους στόχους μου να φτάσω
ναρκωτικό για το μυαλό
κρυμμένη στο υπερεγώ
που δεν αφήνω -λέω-
να παραφουσκώσει
που όσο το ταξίδι διαρκεί
ο λήθαργός της μένει
μέχρι την επόμενη φορά
που θα βυθιστώ ή θα κοιμηθώ
που θα ξυπνήσω ή θα χάσω...
Δημιουργός : MIPS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου