Σ αγγίζω
και τα σκοτάδια καίγονται
στο μίσχο του δειλινού
κλεμμένα χρώματα απλώνονται
στους βυθούς των δακρύων
και στο καμβά αχνίζει
το χαμόγελο της αιώνιας στιγμής.
Σ αγγίζω
και στο χείλος του ποτηριού
το αποτύπωμα του έρωτα αφρίζει
τα ποτάμια γυρνάνε
στις γραμμές των βουνών
και χαράζουν στο ανεκπλήρωτο
τα πέταλα του κορμιού
όταν ξαπλωμένο αναπνέει
τις ανάσες της περασμένης νύχτας.
Σ αγγίζω
κι οι ώρες χάνονται
στο ταξίδι των πουλιών
πέρα από τα σύνορα των αναστεναγμών
και πιο κει από τον ιδρώτα του μεσημεριού
όταν ο άντρας κι η γυναίκα σμίγουν
στη κατακόρυφο του ήλιου
γυμνά ψήγματα ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου